Μονολογώ με πίεση
καταπίεση
συναισθηματων και επιθυμιών
που στιβάζονται σε σκουπίδια συμπιεσμένα από το αποπνικτικό του χώρου.
«Γαμημένα, δεν πρέπει να σάς χρειάζομαι άλλο».
Έτσι τα λέω,
«γαμημένα»
τα κουρέλια όπου ξάπλωνα.
Τα μπίγω γερά μέσα στις βρώμικες σακούλες
εξακολουθώ να τα βρίζω
αυτά εξακολουθούν να μού φωνάζουν «μη»
όλοι εξακολουθούμε.
Και οι μνήμες εξακολουθούν
και τα χέρια εξακολουθούν να μπίγουν τα κουρέλια στα σκουπίδια.
Συνεχίζω να καλύπτω την αυθόρμητή μου σκέψη με φωναχτές βρισιές.
Είναι αυτό που λέτε «αυθυποβολή».
Ας πιούμε, τώρα, ένα τσάι.
4 comments:
Μακάριοι όσοι μπήγουν με ευκολία τις μνήμες που θεωρούν κουρέλια.
σε σακούλες σκουπιδιών!
και ναι!! το σιερρακι ξαναχτυπησε. ναι,
μου ελειψε το προσωπειο σου, και που να γραφεις μειλς, αρα σου αφηνω σχολια:
ειδα τον κόμβο. γαμεί. ατυπες συναντησεις ναι, αλλα οχι στα σταμπακς.
ο καταΚΟΙτος παππους θα ειναι ευτυχισμενος απο τις περιποησεις της αλικης.
ξεχνας τα "γαμημενα" και ας πιουμε και το τσαι μας,το δικό μου απο αμπελόφυλλα παρακαλώ, ευχαριστω πολύ.
Χουχχου..μαντεψε ποιος ερχεται αυριο να σου πει απο κοντα ποσο πλι της αρεσε το ποιμα..
-(Το βλέμμα του Balidor με τρομάζει.) Κατά τα άλλα, ζήτω οι σκουπιδιάρηδες αυτού του είδους!
-Γαμήθηκαν, έγιναν όντως "γαμημένα" και όχι "γαμούμενα", Νικολάκι.
Και ας πάμε για το τσάι. Πρέπει να καπνίσουμε την πίπα της ειρήνης, haven' t we?
Χαχαχα: Τράβα και πες στον παππού τον κατάΚΟΙτο ότι θα έχει την κούρα της Αλίκης. Τής Αλίκης τής το είπες; Δεν παίζει να έχει πρόβλημα, έχει γεροντική ανοσία άλλωστε.
-Ήρθες και έφυγες. Προλάβαμε και συζητήσαμε τουλάχιστον.
Χα. Τίποτα δεν είπαμε.
Ν Ε Τ R U L E S ΡΕ.
Post a Comment